Geri: CAdıDAN şİİrLEr

[cadI]

Hayat ;

aLdın yine benden en değerLimi

omzuna yasLanmak istediğim erkeği acımasızca kopardın benden .

Şimdi ;

Neye inanayım ?

Neye güveneyim ?

Neye yasLanayım ?

SöyLe ....



Kendi içimde boğuLuyorum , kimseLerin haberi oLmadan !

kızıyorum kendime ;

haLa ona sevdiğim diyebiLdiğim için ...

içimde kirLetemediğim için en büyük Zaafımı ... !



Oysa ,

O ,,, çekip gitti ... !

Bir kısa mesajmıydı yaşadıkLarımızın bedeLi ?

Bu kadar ucuz muyduk =Biz= ?

hoşçakaL biLe demeye cesaretin yok muyDu ?

Sustum ... !

YapıLabiLecek tek şeyDi ... !



Şimdi , ben ;

seni bu kaDar severken nasıL mutLu oLacağım bir başkasıyLa ?

nasıL başaracağım aLışmaya başka birine ?

nasıL sabredeceğim sensizLiğe ?



aDını biLe duyduğumda içimi titreten aDam !

en büyük Zaafımsın benim !

SeviyoRum seni !!!

[cadI]

ellerine sğlk cnm
Zaman öylesine çabuk geçiyor ki birtanem,
anılar yok olacağı,silineceği yerde,
barajdan taşan su örneği,
daha bir coşkulu,daha bir saldırgan
Şimdi,nerdesin,kiminlesin bilemem
bildiğim tek şey,bendeki senin,
beni nasıl kahrettiği ve yok ettiğidir
Mutluluğu uzaklarda aradın birtanem
yanıbaşında olan sevinçleri ve acıları
kendinle bütünleştirebilseydin eğer,
şimdi böylesine solgun ve terkedilmişliğin
ezikliğini duymayacaktık
Her gün,her saat ve her dakika,
büyük bir çığ gibi büyüyorsun kafamda
Seni kendime,seni sensizliğe anlatıyorum,
tükenmiyorsun..

[cadI]

Burada yağmur yağıyor
Aralıksız yağıyor günlerdir
Ama sen yine de şemsiyeni
Almadan gel ilk otobüsle
Buğulanan camlara usulca
Yüzünü çiziyorum ki yüzün
Bir yağmur damlası olup
Düşüyor yapraklarına gülün
Güller de bozamıyor bu uzun
Karanlık sessizliğini kentin
Anılarını yitiriyor sokaklar
Bezirganlaşıyor bulvar ışıkları
Tarih de kekemeleşiyor bazen
Ki o zaman aşktır tek bilici
Aşksa yürümek gibi bir şey
Duyabilmek kuşların gelişini
Anısı bizsek eğer bu kentin
Unuttuğu türküler bizsek
Acıyı rehin bırakıp bir güle
Anımsatmalıyız bunları bir bir
Sonra yürümeliyiz seninle
Sokaklara caddelere çıkmalıyız
Belki bir aşktır bu kentin
Belleğini geri getirecek olan
Burada yağmur yağıyor ama sen
Şemsiyeni almadan gel yine de
Özletiyor bu çılgın sağanak seni
Sırılsıklam özletiyor biliyor musun

[cadI]

Seni Sensiz Sevmek

Seni ilk kez gördugümde
O an bir kor düştü kalbime
Düsündüm bunu günlerce
Bunun adına aşk dedim kendimce

Aşk acı çekmek değildi bence
Niye acı çekiyordum ben böyle
Sen de beni severmisin söyle
Sana aşık olduğumu söyleyince


Cesaret edemiyordum seni sevdiğimi söylemeye
Korkuyordum hayır Sözcüğünü duymaya
Korkuyordum yanımdayken hasretim olmana
Bu yüzden yine yazıyorum beyaz sayfalara


Korkarım seni sevdiğimi sadece bu beyaz sayfalar bilecek
Sana sevdiğimi söylemeden bu ömur bitecek
Söyle sensiz bu hayat nasıl geçecek
Sen böyle HASRETIM oldukça

Yusuf HarioğLu ..

[cadI]

SENİ SATIRLARDA YAŞAMAK

Ne zordur
Bir kalpte iki aşkı yaşatmak
Birini yüreğinde diğerini ise satırlarda aramak
Hangisini yaşamak daha zordur bunu bilememek
Seni satırlarda aramanın kolay olduğunu sanma
Bir tesellimi
Belki de acizlik
Yoksa kendi kendini avutma mı bunu bilememek
Bilip te seni böyle yaşamak
Ne zordur
Bir defterin yazılmamış son yaprağı olmak
Yazıldığında ise
O yazılanlarda seni okumak
Kendi kendime bir avuntudur bu
Seni o satırlarda yaşamak
Seni hala unutmadığıma
İçimde hala yaşadığına dair bir itiraftır bu
Seni aşk şarkılarda dinlemek
Ne zordur
Başka gözlerde senin gözlerini bulmak
Başka bir yürekte senin yüreğini taşımak
Başka yüzlere sen diye bakmak
Ne zordur
Yeni bir defterde seni istediğim gibi
yeniden yazmak
bir şiir gibi
yeni bestelenmiş bir şarkı gibi
yeniden çalıp ve dinlemek
Ne zordur bilirmisin
Sana bir kere bile biriciğim demeden
Başka bir kalbe tutsak etmek
Ve o kelimeyi sonsuza dek
Kalbinin derinliklerine gömmek
Seni yaşamakla çok mu şey istedim aşktan
Bir parça mutluluktu sadece
Göz bebeklerinde bulduğum ve
Ruhumu onunla beslediğim….
En zoru nedir bilirmsin
Yaralı bir gönülle
Kırık bir kalple
Ve incinmiş bir gururla
Yıkık dökük bir aşkı
Bu şarkıyla yeniden yaşamak
Ve sensizliğime teselli aramak…

Ele vermem kalbimi
Dile dökmem kendimi
Aklım almaz günlüm alır sevgini
Nasıl ayrılırım senden
Nasıl çıkarım kalbinden
Bin dertle yanıyorum
Bir sen anlamadın halimden

Daha ne kaldı ki söylenecek
Sen mutlu ol yeter demekten başka…
ARZU YILDIZ

[cadI]

VE BEN SENİ ŞİMDİ BIRAKIYORUM

Ben sevdamı vakitsiz gelen ayrılıklara kurban verdim.
Yelkensiz gemilerle, dalgalı denizlerde batırdım.
Fırtınalı yağmurlarda, selle verdim kalbimi.
Savruldum rüzgarlarda, Dalından kopmuş yaprak gibi.
Yitirdim sevdamı,
Gece ayazında kayan yıldızlarla.
Yükledim acılarımı,
Kanat çırptım sonsuzluğa.
İlk defa aralığın on ikisinde, kapattım yüreğimi umutlara,
Tanıştım ayrılık acısıyla.
İlk defa, unutmayı öğretim ruhuma,
Beklide sensizliği.
Yalnızlığımı paylaştım, uçsuz bucaksız kumsallarla.
Nefretimi saydım kum taneleri ile,
Sadece nefretimi değil,seni sevdiğim her saniyeyi bile saydım.
Ve, ayazlı bir gecede kopardım seni içimden,
Yüreğimin sızısına ruhumun acısına aldırmadan,
Yıkayıverdim göz yaşlarımla,avucumda senden bana kalanları.
Nedenlerini aradım ayrılığın,geceyi yeni bir güne değiştirirken.
Acılarımı paylaşıyordum,mutluluğa kanat çırpan martılarla.
Özlemini yüklüyordum gemilere, uzak limanlarda boşaltsınlar diye.
Sensizliği yazıyordum kumsala,dalgalar güttürsün diye.
Gökyüzüne kanla yazdım,seni bir zamanlar çok sevmiştim diye.
Söz verdim göz yaşlarıma,seni unutacağım diye.
Ve ben seni şimdi bırakıyorum,senin çoktan bıraktığın yerde…
ARZU YILDIZ

[cadI]

AŞK DOKUNUR YÜREĞİME

Aşk çiseliyor kalbime
Üşütmekten,ıslatmaktan korkarcasına
Birde hafif bir rüzgar katmış kendine
Titretirken Kalbimin dallarını
Gecenin seksizliğinde dokunur ellerime
Biraz utangaç bir o kadar yüzsüzce
Dokunur Aşk tenime
Giydiğim elbiseyi kıskanırcasına
Islatır dudaklarımı
Sürdüğüm ruju çatlatırcasına
Aşk gizlenmiş bulutların arasına
Yüzüme dokunan yağmurların yerini alırcasına
Aşk dokunur yüreğime
Hiç hissetmediğim bir şekilde

ARZU YILDIZ

[cadI]

Merhaba anne,
Yine ben geldim.
Merak etme okuldan çıktımda geldim.
Annelerde babalar gibi merak eder mi bilmiyorum ama
Ali "Okula gitmezsem annem çok kızar, merak eder" demişti de
Onun için söylüyorum.
Geçen hafta öğretmen,
Sağ elimde Sarımsak, sol elimde soğan dedirte dedirte
Öğretti sağımı solumu.
Ben biliyorum artık anne sağım neresi, solum neresi
Ağrıyan yanımın neresi olduğunu
Şimdi iyi biliyorum anne.
Hani geçen geldiğimde
Şuram acıyor işte şuram demiştim de
Bir türlü söyleyememiştim ya acıyan yanımı anne
Bak şimdi söylüyorum
Şuram işte,
Sol yanım çok acıyor anne.
Hem de her gün acıyor anne her gün.
Dün sabah annesi Ayşe'nin saçlarını örmüştü.
Elinden tutup okula getirdi.
Yakası da danteldi.
Zil çalınca öptü, hadi yavrum sınıfa dedi.
Bende ağladım,
Ağladım hiç de utanmadım.
Öğretmen ne oldu dedi.
Düştüm dizim çok acıyor dedim.
Yalan söyledim anne.
Dizim acımıyordu ama sol yanım çok acıyordu anne.
Bugün bende saçım örülsün istedim.
Babam ördü ama onunki gibi olmadı.
Dantel yaka istedim.
Babam "Ben bilmem ki kızım" dedi.
Bari okula sen götür dedim.
"kızım, iş" dedi.
Bende banane dedim, ağladım.
"kızım, ekmek" dedi babam.
Sustum ama okula giderken yine ağladım anne.
Ha bide sol yanım yine çok acıdı anne.
Herkesin çorapları bembeyaz, benimkiler gri gibi.
Zeynep "annem beyazlara renkli çamaşır katmadan yıkıyormuş" dedi.
Babam hepsini birlikte yıkıyor.
Babam çamaşır yıkamasını bilmiyor mu anne?
Uff babam, her gün domates peynir koyuyor beslenmeme.
Üzülmesin diye söylemiyorum ama
Arkadaşlarım her gün kurabiye, börek, pasta getiriyor.
Biliyorum babam pasta yapmasını bilmez anne.
Hava kararıyor, ben gideyim anne.
Babam bilmiyor kaçıp kaçıp sana geldiğimi.
Duyarsa kızmaz ama çok üzülür biliyorum.
Kim bozuyor toprağını,
Çiçeklerini kim koparıyor.
İzin verme anne ne olur toprağına el sürdürme.
Eve gidince aklıma geliyor bide bunun için ağlıyorum anne. >>
Bak kavanoz yanımda, toprağından bir avuç daha alayım.
Biliyor musun anne her gelişimde aldığım topraklarını
Şu kavanozda biriktirdim.
Üzerine de resmini yapıştırıp başucuma koydum.
Her sabah onu öpüyor kokluyorum.
Kimseye söyleme ama anne
Bazen de konuşuyorum onunla.
Ne yapayım seni çok özlüyorum anne.
Ha unutmadan,
Öğretmen yarın anneyi anlatan bir yazı yazacaksınız dedi.
Ben babama yazdıracağım.
Öğretmen anlarsa çok kızar ama banane kızarsa kızsın.
Ben seni hiç görmedim ki neyi, nasıl anlatacağım anne.
Senin adın geçince sol yanım acıyor anne.
Hiç bir şey yutamıyorum.
Bazen de dayanamayıp ağlıyorum.
Kağıda da böyle yazamam ya anne.
Ben gidiyorum anne,
Toprağını öpeyim, sende Rüyama gel beni öp.
Mutlaka gel anne,
Sen rüyama gelmeyince sol yanımın acısıyla uyanıyorum anne. >>
Sol yanım acıyor anne.
İşte tam şurası,
Sol yanım çok acıyor anne.
Seni çok özledim,
Anne çook...

[cadI]

Ve Son Kez Ağlıyorum Uğruna...






Kendimi kandırmaktan yoruldum...Hep senin haklı olduğun yalanına tutunmak artık zor geliyor bana.

''Ben yanlış anladım...Hayır,sen öyle yapmak istemedin.
Tamam,suçlu bendim.Sen haklısın,sen suçsuzsun,sen masumsun.
sen...sen...sen...''

Ya ben...!
Her yanlışının ardından doğrularını arayan,onlarla avunan ben,kendini haksız bulup kahrolan,kendini gecelere vuran ben...
Ama yinede nerdeyse bundan mutluluk duyan gene ben.Tekrar tekrar aynı acıyla yanan,her acıyla birkez daha aşık olan hep ben...

Bunları yazması kolay da,taşıması öyle kolay değil.Her babayiğidin,her aşığım diyenin çekeceği dert değil...
İşte ben bu cesaretle,bu koskoca sensizliği yenmeye çalışıyorum...Gözlerimden öteyken bile özlerken tenini,gönlümden öte atıyorum tüm hislerimi...

Eskiden...
Verdiğin acıya bile razıydım.O ; ayrı bir haz,ayrı bir paylaşımdı.İçimde kıpır kıpır bir umut vardı.
Zaman zaman aklımı karıştırıp hayallerime oturttuğum sen,sonra hiçbirşey olmamış gibi davranıp sessizce ama ardında derin sancılar bırakarak yokediyordun herşeyi...
Biliyor musun...gitmelerine bile alışmıştım artık!

Şimdi...
Dayanamaz oldum bu yürek sancılarına,artık kaldıramıyor bedenim,senin uğruna olsada...
Senin uğruna ama senden habersiz,ama sensiz...Senin hayallerin başkayken,hayallerimin bir parçası yapamıyorum artık seni...

Güçsüz de...yapamadı,pes etti de...yoruldu,gitti de...
İnan son kez dayıyorum başımı omzuna,
İnan son kez bakıyorum böyle içten sana,
Ve inan son kez ağlıyorum uğruna...

[cadI]

Zaman seni bana unuttururmuş. Hep öyle dediler.
Zamana bırak muhakkak unutursun dediler.
O kadar uzun zaman geçti ki,gidişinden bu yana...
Eger zaman gerçekten unutturuyorsa gideni,
Bu kadar uzun zaman geçmesine rağmen,
Neden hala aklımdasın..?
Neden seninle ilgili her şeyi hatırlıyorum..?
Her ayrıtısına kadar...
Zaman zaman kendimi inandırmaya çalışıyorum,
Seni unuttuguma...
Soruyorlar, yakınlarım...
Arkadaslarım... Dostlarım...
"Unutabildin mi" diye.
"Evet unuttum"diyorum.
"Onun hakkında en ufak bir şeyi bile,artık hatırlamıyorum"diyorum.
"Biz sana söylemiştik"diyorlar.
"Zaman herşeyin ilacıdır,unutursun"diyorlar.
İçten içe gülüyorum onlara.
Ve merak ediyorum,
Onlar unuttuklarını idda ettikleri aşklarını,gerçekten unutabildiler mi..?
Yoksa acılarını azda olsa hafifletebilmek için "unuttum" numarasımı yapıyorlar..?
Sen gittikten sonra, çektigim acılarımı,
Uykusuz gecelerimi kimseyle paylaşmadım.
Belkide paylaşamadım...
Kimsenin bilmesini istemedim. En yakınımdakilerin bile...
Çünkü ne kadar çok kişi bilirse,
Acım o kadar büyüyecekmiş gibi hissediyorum.
Hep mutlu görünmeye çalıştım...Hiç etkilenmemiş gibi davrandım.
Hatırlıyormusun bitanem..?
Sen bana her zaman,çok güçlü bir yapıya sahip olduğumu söylerdin.
Kendimi her güçsüz hissedişimde,
Senin bu sözlerini aklıma getiriyorum.
Ve kendimi daha iyi hissediyorum.
Ama sen gittikten sonra anladım ki,
Ben senin sandığın kadar güçlü bir yapıya sahip değilmişim.
Aslında ben güçsüzmüşüm,sadece güçlü görünüyormuşum.
Görenler cok şaşırıyorlar.
Bu olaydan nasıl hiç etkilenmemis olduğumu merak edip,soruyorlar.
Onlara"demek ki sandıgım kadar çok sevmemişim...Gidişi beni etkilemedi"diyorum.
Ama bunların sadece büyük bir yalan oldugunu,
Sende,benim kadar iyi biliyorsun...
Gidişinin beni inanılmaz şekilde etkiledigini,
Acılarımın inanılamayacak kadar derin olduğunu sende biliyorsun.
Zaten şu koca dünyada bunları bir sen,birde ben biliyorum.
Beni terkettigin,bırakıp gittiğin için sana kızabilmeyi isterdim.
Ama bunu bile başaramıyorum.
Zaten ben seni hala sevmeye devam ederken,sana nasıl kızabilirim ki..?
Eğer bir gün,gittiğine pişman olur,
Geri dönmeyi düşünür de,reddedilme korkusu duyarsan,
Sakın korkma hayatım..!
Çunku ben;
Seni hala bekliyor olacağım.
Ne kadar zaman gemiş olursa olsun.
Çünkü ben;
Senin geri döneceğin günün umudu ile yaşıyorum.....

[cadI]

Cebimde ölüme meydan okuyacağım kalemim her saniye vuslatı özletir,
Hüzün doruklarını tırmalayan bir ses yürekleri (ser)inletir,
Tüm iğrelti duruşlarım sergilenir asumanlarda asilce
Arzularımı kırBaçlıyor şehla bakışlar aynamda seni gösteriyor göz pınarlarımda
Gözyaşlarımı saklıyorum kimsecikler anlamasın diye
SinEme çekiyorum aşkın odunu mahzenimde
Kimsecikler görmesiN, aşk cemresinde ipimi çeken cellâdı
Ve kimSe izimi takip ederek üzerime gelmesin!...


GölgemdEn korkmuyorum artık
GözleriNi arkaya çevirmeden ağıt yakıyorum /sessİzce/usulca/
Yoluyorum saçlarımı,
Ölüm kokan Satırlara döküyorum mürEkkebimi /gözyaşlarımı/ Çığlık çığlığa aksın düşlerim yüreğime
Acılarım tazeliğini korusun her daim /yaksın/kaVursun/



Karanlığı korkuttuğumdan beridir uğramıyor yanıma,
Gözlerim her tarafı ayDınlatır oldu
Gök kubbe her taraf aydınlık /her taraf seher vaktİ/
Izdıraplar kusuyor aşka gebe yüreğim, tüm doğurganlığıyla
SusMaların başladığı uçurum kıyılarında un ufak ediyorum aynamdaki kehanetleri
Darağacına asarken umudu, Ta süveydamdan vuruluyorum…
Aşk saçasedefleri gördükçe çıkaramıyorum süveydamdan hançeri
Kan revan halinde sürgüne adım atmanın hazzını yaşıyorum
Mehtapta serzenişimi anlıyor vaktiyle dağları delenler!
/Ferhadlar/Mecnunlar/aşka varanlar/



Hafakanlar çıkamıyor düşlerimin önünde
Geceleri yaStıkların üzerinde korkulara meydan okuduğumdan beridir
/Tırmalıyorum/haykırıyorum/ şah damarıma iliştirdiğim bıçağı boşluğa savurarak
Dipsiz kuyularda hedefe nişan alıyorum
Umudu kemirmeyi bıraktım artık, anaforlara galebe çalan sesleri işitmiyorum
Duman duman içimE çekiyorum maviyi /nefesi/
Çığlıklarım yoldaşım /yoldaşım acılarım/



TurNaları mı beklemeliyim bilmiyorum,
Bildiğim, çarmıha gerdiğim yaşlarımın sürgüne gitmemin habercisi olduğudur!


Mahşer vuslata gebe,
Çığlıklarım yoldaşım /yOldaşım acılarım/
Aynam, ölüme meydan okuyaN habercim!...
Kalemim, düşlerimi kuşatan, süveydama saplanan hançerim!…


Umudumsa.....

[cadI]

Saklı Sevdam...




Yağmurlu bir gün,19 Nisan 2001

Zamanın bir çok getirisi vardı insanlara bir o kadarda sessizce alıp götürdükleri...Sen de zamanın güzel bir getirisiydin bana ve zaman bir daha geri gelmemek üzere akmaktaydı.

Artık yoksun.

Seni ömrümün en güzel anılarının olduğu yerde; küçük, soğuk ve aksi bir şehirde bıraktım. Tıpkı yarım kalan umutlarım, yıkılan hayallerim ve eksik gülüşlerim gibi...

Özledim seni hem de çok... Hiç bitmeyecek beklide özlemin, içimde öyle güzelsin ki çekilen onca acıya rağmen hep güzel yönlerinle hatırlıyorum seni... önce hafif bir tebessüm oluyorsun yüzümde sonra, sonra yaş olup akıyorsun... bir şerit gibi geçiyor gözümden yaşanan güzel günler, sonra acılar, göz yaşları ve tadı kaçan hayat...

Hayatta hiçbirşeyim az olmamıştı senin kadar ve hiç kimseyi özlememiştim seni özlediğim kadar. Hiç pişmanlıklarım olmamıştı sana dair... Seni öyle çok sevmeme rağmen, paylaşılan onca güzelliğe rağmen hiç söylemedim, söyleyemedim sana, seni çok sevdiğimi... seni iliklerime kadar hissederken ? seni seviyorum? diyememiş olmanın eksikliğini yaşıyorum şimdi.

Bir nedendi yoktu değil, lanet olası bir tek nedeni vardı ki ... bitti...

İkimizde birbirimizi unutamayacağımızdan emindik aslında ve birbirimizi çok özleyeceğimizden...

Yaşanılanlar, paylaşılanlar... Ömrümün en güzel, ömrümün en heyecan dolu, ömrümün en mutlu, ömrümün en kötü, ömrümün en acı dönemleriydi seninle geçen zaman. Ama her şeye rağmen GÜZELDİ...

Bu şehirde yoksun biliyorum; alışkanlıktan olsa gerek, gözlerimin baktığı heryerdesin, herkeste aradığım sensin... Belki diyorum, belki...

aslında geçmişe dair her şeyi unutmak vardı, saçlarımda dolaşan elinin sıcaklığı olmasa, üzerime sinen kokun olmasa... aslında geçmişe dair her şeyi unutmak vardı ama artık istesemde unutamam seni... her baharda yeniden yağıyorsun şehrime ve ben her baharda iliklerime kadar hissediyorum seni... şimdi değil yüzünü görmek ne sesini duyup seni içimde daha da büyütmeye cesaretim var ne de silip atmaya seni...

Özlemek güzel, umut etmek, istemek, hissetmek çok güzel, yaşamak bir o kadar... seni sensiz yaşamanın ağır yükü olsada üzerimde, sevdan onurumdur eğilmez başım...

[cadI]

Ve bölüyorsa uyku uyumayan düşlerinizi ölüm ,
Mabetsiz saklanan şaraplar kadar eskitirler hatalarınızı..
Ve nefretler koyunda sevişirken ruhlar
Kolları birbirini dolamaksınızın içlerinden geçip gider sakladıklarınızı.

Şimdi fısılda! En büyük çığlıkları atacak kadar sus

Piramitlerimde gün ışığı görmeden.
Eriyen onca gözden , söylenen onca sözden yitip giden uyunmadan görülen düşten farkı yoktur görülen maddesel benin. .
Kıvrılıp yatar topraktan fırlayan ceninim
Beni oraya sokan, ellerini kan bürümüştür hayaletlerin.
Ettikleri çığlıkları bi anda duvarlarda sakladıklarında .
Sembolleri yok olmadan önce çizecektir tecavüz sahnelerini..
Şimdi fısılda! En büyük çığlıkları atacak kadar sus .
Şimdi!
Fısılda.
...
Son kez!
...
En fazla konuştuğun gün ve son kez çığlık atacak kadar sus.

[cadI]

kendi kendimizle yarıstayız gulum
askım kurt olmus sevda kapan
ihanetler deyılmiydi hep bizi yıkan
bir avuc çapulcumuysu bizi bu hale sokan
özümü bildin sözümü yuttun
ben bu sevdayı coktan unuttum.

sensizlik ölüm demekti bana gerçek sevda buymuş
ben ölmeyi böyle düşünmüyordum oysa hayaller mahfolmuş
düşündünmü hiç aklın neye ermedi sevda yolunda
oysa umutlarla yurunen sevda yoluymuş.

[cadI]

[cadI]

[cadI]

[cadI]

[cadI]

[cadI]

[cadI]

[cadI]

kendi kendimizle yarıstayız gulum
askım kurt olmus sevda kapan
ihanetler deyılmiydi hep bizi yıkan
bir avuc çapulcumuysu bizi bu hale sokan
özümü bildin sözümü yuttun
ben bu sevdayı coktan unuttum.

sensizlik ölüm demekti bana gerçek sevda buymuş
ben ölmeyi böyle düşünmüyordum oysa hayaller mahfolmuş
düşündünmü hiç aklın neye ermedi sevda yolunda
oysa umutlarla yurunen sevda yoluymuş

[cadI]

Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Anlıyorum ki ayrılacaksın
Çok yıkkınım yıkılamam
Ama rengini bırak bende
Duyumsuyorum ki yiteceksin
En büyük acım olacak
Ama ısını bırak bende
Ayrımsıyorum ki unutacaksın
Acı kurşun bir okyanus
Ama tadını bırak bende
Nasıl olsa gideceksin
Hakkım yok durdurmaya
Ama kendini bırak bende

[cadI]

Merhaba,



İçimden geldi yine yazmak ve senin bende başladığın gibi başlıyorum yazmaya..Küçük bir kum tanesiydin önceleri içimde hoşlantıdır diyip geçmiştim.Nerden bilebilirdim ki seni bu kadar sevebileceğimi. Nesin sen içimde ? bas bas bağıran, imkansızlaştıkça imkansızlaşan aşk mı? Ne yaptın bana anlamıyorum. nasıl oldu da bukadar büyebildin içimde ? Nekadar farklısın içimde bunu gözlerinin içine bakarak anlatabilirim sadece sana..keşke o an gelse de söyleyebilsem bunları sana. senin herşeyini nasıl oluyor da bukadar saf doğal ve temiz algılayabiliyorum hayret ediyorum inan v kendimi tanıyamıyorum bu çoğu zaman..seni bu yüzden büyük bir mutlulukla suçluyorum.



Çok güzel seni sevmek acısını tatmak ve çok kötü seni yokluğunda bile özleyip yaşayamamak...



ahhhh ahh be mektuplardan habersiz sevgili ilkimsin sen benim ilk kalbimi çoşturansın.belki duygularımı bilsen karşılık verirsin bu küçük masum aşka ve beni bu sayfaya yazmaktan alıkoyabilirsin.ama nerdesin ki şimdi gözüm seni görüyo ama kalbini kalbim ne zaman görcek bilmiyorum.

Dkundum geçenlerde sana farkettinmi bilmiyorum,ama içimi yaktı bu dokunuş.Kalbim alev aldı birden bende ilk ilk başladığın gibi.içime akan gözyaşlarım dindirmişti halbuki az olda o ateşi kor olmaya başlamışlardı ki o dokunuş yeniden alev verdi o kor olmaya yakın olan ateşe.Yine alev alev oldun be içimde nasıl geçer bu acı bilmiyorum.tek bildiğim sevgili acın bile bal gibi kalbimde.....SENİ SEVİYORUM...!!!

bir kez daha bakın etrafınıza belki(ebatı önemli diil) bir aşk vardır etrafınızda
..küçük bir aşk..

[şheqerr]

Yalnızlığımı düğümlüyorum şimdi ayağıma.. Çözülmemecesine bağlıyorum.. Sıkıyorum.. Ayaklarım acıyor. Yüreğime benzetiyorum sonra.. Sıktıkça acıyor!

Birbirine dolaşıyor ayaklarım. Düşe kalka yürümeye çalışıyorum.Olmuyor! Düşüyorum da, düştüğüm yerden kalkamıyorum aslında.. Gittikçe batıyorum..Canım acıyor..Ayaklarım dolanıyor..Yüreğim susuyor..

Biliyorum.. Hoşuna gidiyor canımı acıtmak.
Biliyorum.. Büyük haz duyuyorsun.
Biliyorum.. Sen duygusuzsun!

Görmüyorum! Duymuyorum! Lanet olasıca.. YOKSUN!!

İsyan etmek istemiyorum artık. Ben böylede yaşayabilirim aslında. Neden olmasınki?!.. Diye düşünüyorum ama..Sadece düşünmekle yetiniyorum aslında...

Biliyorum.. Yaşamalıyım herşeye inat.
Biliyorum.. Hayat ben varsam var.



Kukla gibi oynatıyo beni hayat. Sürükleniyorum ordan oraya.. Dolanıyorum etrafında. Farkında bile değilsin! Umrunda değilmişim oysa.. Diyorumki artık; sende umrumda değilsin aslında...

Oynatıyorlar beni!! Karşı gelemiyorum oyunlara!
Yoruldum artık... Bitsin savaşlar.. BİT artık!! Lanet olasıca...
Resmin Büyük Halini Görmek İçin Buraya Tıklayın

Ters düz olmuşum umrunuzda değil. Beni bilen bilir zaten. Dert etmiyorum kendime beni anlamamanızı.. Ben kendime yeterim. Ben, kendim için varım zaten..

Oysaki düşüncelerim farklıydı benim.. Ne kadar değişiyormuş insan.. Yaş ilerledikçe düşüncelerde değişiyormuş.. Büyüdükçe anlıyor insan..
Böylesi en güzeli belkide..Ters düz yaşıyorum hayatı...Kaybettiğim zamanı...



Ağlıyorum.. Eskiden senin için ağlamış olmama
Ağlıyorum.. Hiçbir şeyi haketmediğin halde, sana değer vermeme
Ağlıyorum.. Hayatımı yaşamak varken, sessizliğe çekilmeme....

Hiçbirşey için değmezmiş oysaki.. Ağlarken anlıyorum. Sen değmezsin..Yaşlarım değmez..Hayatımı senin yüzünden zehir etmeme değmez.. Artık eski ben'le karşı karşıyasın.. Üzülsenmi, sevinsenmi bilemiyorum.. Ama bence en mantıklısı bu...



Ellerimle tutuyorum artık hayatı...
Yakalamaya çalışıyorum, zindan ettiğim zamanı..
Artık herşey farklı olucak.. Eski ben'le karşı karşıyasın.. İster ağla, ister sevin; Sana inat yaşayacağım bu hayatı.....